കുറച്ചു ദിവസങ്ങൾ ആയി എഴുതാനുള്ള ഒരു ആശയവും മനസിലിട്ട് നടക്കാൻ തുടങ്ങിയിട്ട് ..പക്ഷെ അത് പൂർത്തിയാക്കാൻ ഇത്രയും ദിവസങ്ങൾ എടുക്കാൻ കാരണം ജോലി തിരക്കുകൾ മാത്രം ആണ് .......................
കഥ തുടരുന്നു ............
ഹാപ്പി ഡെയ്സ് -വിപ്ലവാഗ്നി
അങ്ങനെ ആ കോളേജിലെ ഞങ്ങളുടെ രണ്ടാമത്തെ അദ്ധ്യായന വർഷം . മറ്റു പല മാനേജ്മെന്റ് കോളേജുകൾ പോലെ അത്ര കഠിനമായ രാഷ്ട്രീയ നിയന്ത്രണം ഒന്നും ഞങ്ങളുടെ കോളേജിൽ ഇല്ലായിരുന്നു .അതുകൊണ്ട് തന്നെ ചുമലയും(വെള്ളയും)നീലയും കാവിയും പച്ചയും നിറങ്ങളുള്ള കൊടിതോരണങ്ങൾ കൊണ്ട് എല്ലാ ഋതു ഭേതങ്ങളിലും ഞങ്ങളുടെ കോളേജ് അലങ്കൃതം ആയിരുന്നു . അതിനാൽ തന്നെ ഏതു കാലാവസ്ഥയിലും ഞങ്ങളുടെ കോളെജിനു ഒരു രാഷ്ട്രീയ ചൂടും ഉണ്ടായിരുന്നു.
പതുക്കെ പതുക്കെ ഈ നീലകണ്ഠൻ ഞങ്ങളുടെ തരുണീമണികൾക്ക് ഒക്കെ ഒരു നായകൻ ആയി തുടങ്ങിയിരിക്കുന്നു .ഈ കാര്യത്തിൽ കോളേജിന്റെ ആസ്ഥാന വായിനോക്കികൾ ആയ ഞങ്ങൾക്ക് ചില എതിർപ്പുകൾ ഉണ്ടെങ്കിൽ കൂടിയും നീലകണ്ടന്റെ കയ്യിൽ നിന്നും അടി വാങ്ങിച്ചു കൂട്ടിയാൽ ഉള്ള ചീത്തപ്പേരുകൾ കൂടുകയല്ലാതെ സിംപതിയുടെ പേരിൽ പോലും ഒരുത്തി കൂടെ തിരിഞ്ഞു നോക്കില്ല എന്നു പൂർണ ബോധ്യമുള്ളതിനാൽ അവന്റെ ഏകാതിപത്യത്തിനെതിരെ ഒരാൾ പോലും ശബ്ദിച്ചതും ഇല്ല .
നീലാണ്ടന്റെ എകാതിപത്യത്തിനു ഒരു പണി കൊടുക്കണം എന്ന് ഒരു അന്തർധാര മറ്റു പാർട്ടിക്കാരുടെ ഇടയിൽ ശക്തമായി ഉടലെടുത്തു തുടങ്ങിയിരുന്നു . പക്ഷെ നേരിട്ട് നീലാണ്ടനെ എതിർക്കാൻ ഉള്ള ഭയം മൂലം ആരും ഇതിനു മിനക്കെട്ടതും ഇല്ല ...
അങ്ങനെ ഇതുപോലെ ഒരു ജൂലെ മാസത്തിലെ ഒരു മഴക്കാലം ,മഴപെയ്തു മാനം തെളിഞ്ഞ നേരം . മഴ തോർന്ന നേരം നോക്കി ഞങ്ങൾ, ഞങ്ങളുടെ ആ ഓർമകളുടെ ഗൃഹാതുരുത്വം എന്നും നിറഞ്ഞു നിൽക്കുന്ന കിണറിന്റെ മുകളിൽ ഒരു ചെറിയ വെടി വട്ടവുമായി ഒത്തുകൂടി . മഴ നനഞ്ഞിറങ്ങുന്ന തരുണീലതകൾ ഞങ്ങളുടെ ലക്ഷ്യമേ അല്ല കേട്ടോ ആരും തെറ്റുധരിക്കരുത് .
ഞങ്ങൾ ഈ നാട്ടുകാരല്ല എന്ന മട്ടിൽ ആ ഭാഗത്തേക്ക്‌ അന്തം വിട്ടു നോക്കിനിന്നു .പേടിച്ചിട്ടൊന്നും അല്ല എന്നിരുന്നാലും എന്താണെന്നറിയില്ല ചെറുപ്പം മുതലേ ഞങ്ങൾക്കു ഇത്തരം ആൾക്കാരെ കാണുന്നതുപോലും ഇഷ്ടമല്ല . ഒരുതരം വെറുപ്പ്............ ത്ഫൂ .
എന്തായാലും അന്വേഷിച്ചു വന്നവരെ അധികം മിനക്കെടുത്താതെ നീലാണ്ടനും അവിടെ പ്രത്യക്ഷപ്പെട്ടു
"ആർക്കാടാ നീലകണ്ടനെ കാണേണ്ടത്? "
ചവിട്ടു കൊണ്ട നീലാണ്ടൻ ആ ചെളി വെള്ളത്തിലേക്ക് മലർന്നടിച്ചു വീണു . സത്യം പറഞ്ഞാൽ പിനീടെനിക്കൊന്നും കാണാൻ കഴിഞ്ഞില്ല .കാണാനുള്ള മനകട്ടി എനിക്കില്ലായിരുന്നു എന്ന് പറയുന്നതായിരിക്കും സത്യം . ആ തടിയന്മാർ എല്ലാവരും കൂടി നീലാണ്ടന്റെ നെഞ്ചത്ത് ഒരു താജ്മഹൽ പണി തീർത്തു (അതെ അതൊരു താജ്മഹൽ തന്നെ ആയിരുന്നു -നീലാണ്ടന്റെ ജീവിതകാലം മൊത്തം ഓർക്കാൻ പരുവത്തിനൊരു സ്മാരകം).
രണ്ടു മൂന്നു മിനിട്ടുകൾ കൊണ്ട് ഈ കലാപരിപാടികൾ എല്ലാം അവസാനിച്ചു . അവസാനം നാലുപേർ ചേർന്ന് വഴിയിൽ മഴയുടെ ശിഷ്ടബാക്കിയായ ചെളി വെള്ളത്തിലേക്ക് നീലാണ്ടനെ വലിച്ചെറിഞ്ഞു . അമൽ നീരദിന്റെ സ്ലോ മോഷനിൽ ചെളിവെള്ളം നാല് ഭാഗത്തേക്കും തെറിച്ചു വീണു .
വന്ന ചേട്ടന്മാർ തിരിച്ചു നടന്നു. ആ നിമിഷം ആണ് നീലകണ്ഠൻ എന്നാ കഥാപാത്രത്തിന്റെ തീക്ഷണത ഞങ്ങൾ തിരിച്ചറിയുന്നത് . ആ മുഹൂർത്തത്തിൽ എനിക്ക് നീലണ്ടാനോട് ആരാധന തുടങ്ങി അന്ന് തുടങ്ങിയ ആരാധന ഇന്നും എന്റെ മനസ്സിൽ ഒരു ഉടവും സംഭവിക്കാതെ നില നിൽക്കുന്നു .
പക്ഷെ ഒരു ആക്ഷൻ പടത്തിന്റെ രീതിയിൽ നിന്ന സംഭവം ഒരു കോമഡി പടത്തിന്റെ മൂഡിൽ എത്തിയത് വളരെ പെട്ടന്ന് ആയിരുന്നു . ആ ചെളിയിൽ കൈ കുത്തി എഴുനേൽക്കാൻ ശ്രമിച്ച നീലാണ്ടന്റെ കൈ , കണ്ടക ശനിയുടെ അപഹാരം മൂലമാണെന്നു തോന്നുന്നു തെന്നി പോയി . ഒന്നുയർന്നു പൊങ്ങിയ നീലണ്ടാൻ അതിലും വേഗത്തിൽ പിന്നെയും മൂക്കും കുത്തി ആ വെള്ളത്തിലേക്ക് വീണു . പിന്നെയും എല്ലാം സ്ലോ മോഷനിലേക്ക് മാറി തിരിഞ്ഞു നിന്ന ഗുണ്ടകൾ നീലാണ്ടന്റെ നേരെ ഓടി അടുക്കുന്നതും പിന്നെയും പിന്നെയും ചെളിവെള്ളം തെറിക്കുന്നതും എല്ലാം .................................
(കഥ തുടരും .........)
