ഹാപ്പി ഡെയ്സ് - ലങ്കാദഹനം

                                                                     കോളേജിൽ എത്തിയിട്ട് രണ്ടാമത്തെ അദ്ധ്യായന വർഷം . പഠിക്കാനുള്ള ആരംഭ ശൂരത്വം കൂട്ടുകാർക്ക് ഒക്കെ കുറഞ്ഞു തുടങ്ങിയിരുന്നു . എനിക്കത് പണ്ടേ ഇല്ലാന്നു നിങ്ങൾക്കൊക്കെ അറിയാവുന്ന കാര്യം ആണല്ലോ . പുതുമുഖങ്ങളെ റാഗ് ചെയ്തും അല്പസ്വല്പം രാഷ്ട്രീയ പ്രവർത്തനവും ,ഡിപ്പാർട്ട്മെൻറ് തിരിച്ച് ആഴ്ച തോറും നടത്തി വരുന്ന ഗുസ്തി മൽത്സരങ്ങളും , സ്ത്രീജന പരിപാലനവും ഇങ്ങനെ ഒട്ടുമിക്ക കലാലയങ്ങളിലും കാണപ്പെടുന്ന ഇത്തരം പൊതുപ്രവർത്തന മേഘലകൾ എല്ലാം ഞങ്ങൾ കയ്യടക്കി വാഴുന്ന കാലഘട്ടം
                                                                     അങ്ങനെ പ്രത്യേകിച്ച് ഒരു കാര്യപരിപാടിയും ഇല്ലാതെ കോളേജിലെ കിണറിന്റെ മുകളിൽ വട്ടമേശ സമ്മേളനം നടത്തുന്ന സമയം ഞങ്ങൾ എല്ലാം അച്ചായൻ എന്നു വിളിക്കുന്ന തരുണ്‍ ഓടി വന്നു പറഞ്ഞു

" അളിയാ ഇലക്ഷൻ പ്രഖ്യാപിച്ചു ഇന്ന് നോട്ടീസ് ഇടും"
ജെസിൽ: " ആഹഹ തൃപ്തി ആയി അളിയാ തൃപ്തിയായി . കുറച്ചു ദിവസമായി അടി ഒന്നും കിട്ടാതെ ഇരിക്കുവാരുന്നു . ഇനി എങ്ങും തേടി പോകണ്ടല്ലോ അടി നമ്മളെ തേടി ഇങ്ങോട്ട് വന്നോളും" .
ഡിക്സണ്‍ :" ഒന്ന് പോടാ പുല്ലേ ഇതുവരെ നമ്മൾ കോളേജ് യുണിയൻ അവന്മാർക്ക് വിട്ടു കൊടിത്തിട്ടില്ല ഇനി കൊടുക്കുകയും ഇല്ല ."
ഞാൻ :"എന്നാ പിന്നെ അങ്ങനെ തന്നെ ഇറങ്ങുകയല്ലേ ?"
അഖിൽ : " ഒന്നടങ്ങടെയ് നോട്ടീസ് ഒന്ന് വന്നോട്ടെ ................

                                                            അങ്ങനെ ആ സുദിനം വന്നെത്തി ഇലക്ഷൻ . വോട്ടെടുപ്പും റിസല്ട്ടും ഒരു ദിവസം തന്നെ പതിവ് പോലെ ഞങ്ങൾ തന്നെ ജയിച്ചു (ശരിക്കും). പക്ഷെ ഇത്തവണ നില അല്പം പരുങ്ങലിൽ ആണ് . ഒരു സീറ്റിന്റെ ഭൂരിപക്ഷം ,എന്നാലും ഭൂരിപക്ഷം ഭൂരിപക്ഷം തന്നെ . പി സി ജോര്ജിനെ പോലെ ഗ്രാമീണൻമാർ ആരും ഞങ്ങളുടെ മുന്നണിയിൽ ഇല്ലാത്തതിനാൽ ഒരു വർഷം തികക്കാൻ പറ്റും എന്ന് നല്ല ഉറപ്പായിരുന്നു .
                                                               കോളേജു യുണിയനിൽ ആർട്സ് ക്ലബ് പിടിച്ചെടുക്കുക എന്നത് ഒരു വലിയ അഭിമാന പ്രശ്നം ആണ് . അതുപോലെ തന്നെ തലവേദന പിടിച്ച ഒരു പരിപാടിയും . യുണിയൻ ഉത്ഘാടനത്തിനു സിനിമ താരത്തിനെ കൊണ്ട് വരണം . കലാപരിപാടികൾ സംഘടിപ്പിക്കണം അങ്ങനെ പലതും . കഷ്ടകാലത്തിന് ഇത്തവണ ആർട്സ് ക്ലബ് സെക്രട്ടറി ഞങ്ങളുടെ അച്ചായൻ ആണ് . അപ്പൊ പിന്നെ സംഘാടനം എന്ന തലവേദന ഞങ്ങളുടെ കൂടെ തലവേദന ആയില്ലങ്കിൽ അല്ലെ അത്ഭുതം ഉള്ളു
കോപ്പ് മനുഷ്യനു ഒന്ന് മനസമാധാനം ആയി കൂവാൻ പോലും പറ്റില്ല . അച്ചായൻ എങ്ങണം കണ്ടാൽ ഇടിയുടെ പൊടിപൂരം ആയിരിക്കും .
                                                                അങ്ങനെ ആർട്സ് ഡേ യുടെ തീയതി തീരുമാനിച്ചു ഉത്ഘാടകനെയും ഒപ്പിച്ചു പക്ഷെ കലാപരിപാടികൾ ഒന്നും അങ്ങോട്ട്‌ കൊഴുക്കുന്നില്ല എന്നാ പിന്നെ കൊഴുപ്പ് കൂട്ടാൻ എന്തു ചെയ്യാം എന്ന് ഞങ്ങൾ ഒരു കാര്യാലോചന തന്നെ നടത്തി.

നിഷാദ്:"ഒരു നാടകം ചെയ്താലോ?(ഇവന് പണ്ടേ കലയുടെ അസുഖം ഉള്ളതാ)"
ഞാൻ :"ശരിയാ അളിയാ നമുക്കൊരു നാടകം തട്ടികൂട്ടാം......."
തരുണ്‍ : "അങ്ങനെ തട്ടികൂട്ടിയിട്ടൊന്നും ഒരു കാര്യവും ഇല്ല .ചെയ്യുകയാണെങ്കിൽ കാര്യമായിട്ട് തന്നെ ചെയ്യണം "
അഖിൽ:"എന്നാ പിന്നെ നാടകം വേഗം ശരിയാക്ക് ക്ലാസ് കട്ട് ചെയ്തിട്ട് കുറച്ചു ദിവസം ആയി".
ഞാൻ :" എന്നാ പിന്നെ നമുക്ക് ലങ്കാദഹനം കളിച്ചാലോ?എന്റെ കയ്യിൽ ഒരു നല്ല സംവിധായകൻ ഉണ്ട് ,മുറ്റു സാധനം ആണ് "
നിഷാദ്: " അതു പറ്റില്ല നാടകം ഞാൻ സംവിധാനം ചെയ്യും"
ജെസിൽ:" അതാ നല്ലത് അപ്പൊ പിന്നെ നീ അഭിനയിക്കില്ലല്ലോ"
നിഷാദ്:"എന്നാ പിന്നെ നിന്റെ ആളെ വച്ച് സംവിധാനം ചെയ്തോ ,പക്ഷെ നായകൻ ഞാൻ ആയിരിക്കും "
ഞാൻ:' "ഇപ്പൊ എല്ലാം ശരിയായി , ഈ കഥയിൽ രാമൻ അല്ല നായകൻ ഹനുമാൻ ആണ് നിനക്ക് ചേരും "
നൂറു:'എന്നാ വാ റിഹേഴ്സൽ തുടങ്ങാം "

                                                                          അങ്ങനെ നല്ല ഒരു സംവിധായകന്റെ കീഴിൽ ഞങ്ങൾ നാടക കളരി തുടങ്ങി നാടക സംവിധായകനിൽ നല്ല സ്വാധീനം ഉള്ളതുകൊണ്ട് ശ്രീ രാമന്റെ വേഷം എനിക്ക് തന്നെ കിട്ടി (പോരാത്തതിന് കൂട്ടത്തിൽ ഏറ്റവും ഗ്ലാമറും എനിക്കാണല്ലോ).

                                                     കാത്തിരുന്നു കാത്തിരുന്നു ആ സുദിനം വന്നെത്തി . ഇന്നാണ് ഞങ്ങളുടെ നാടകം തട്ടിൽ കയറുന്നത് , അങ്ങനെ നാടകം പൊടിപൊടിക്കുന്നു .ഞങ്ങളുടെ എതിർ പാർട്ടിക്കാർ നന്നായി തന്നെ കൂവുന്നും ഉണ്ട് . ഇതൊന്നും ഞങ്ങളെ തീരെ ബാധിക്കാത്ത വിധം വളരെ മനോഹരം ആയി തന്നെ നാടകം മുന്നോട്ടു പോകുന്നു

                                                     അങ്ങനെ ഹനുമാൻ സീതയെ തേടി ലങ്കക്ക് പോകുന്നു .ആ ഒരു സീൻ ആണ് ഞങ്ങളുടെ നാടകത്തിന്റെ മുഖ്യ ആകർഷണം . വടം അരയിൽ ഉറപ്പിച്ച് കപ്പി ഉപയോഗിച്ച് ഹനുമാനെ വായുവിലൂടെ കെട്ടിവലിച്ച് ലങ്കയിലേക്ക് ചാടിച്ചു . നല്ല കയ്യടിയുടെ അകമ്പടിയോടെ തന്നെ ഞങ്ങൾ ഈ സീൻ അവതരിപ്പിക്കുകയും ചെയ്തു . ലങ്കാദഹനം കഴിഞ്ഞു ഹനുമാൻ തിരിച്ച് ശ്രീ രാമചന്ദ്രനെ സീതാദേവിയുടെ വിവരങ്ങൾ അറിയിക്കുന്നതോടെ ഈ നാടകം ശുഭമായി അവസാനിക്കും . അങ്ങനെ ലങ്കാദഹനം കഴിഞ്ഞു ഹനുമാൻ തിരിച്ചു ചാടുന്നു .നമ്മുടെ നൂറു (നൂറുൽ അമീൻ കോയ തങ്ങൾ )വടം മുറുക്കി പിടിച്ചു വലിക്കുന്നു . ഈ സമയത്താണ് കഥയുടെ യഥാർത്ഥ ക്ലൈമാക്സ്സ് നടക്കുന്നത് .വടം പിടിച്ചിരുന്ന നൂറിന്റെ മുണ്ടും പറിച്ചു കൊണ്ട് എതിർപാർട്ടിക്കാർ ഒറ്റ ഊറ്റം .ഭാഗ്യം അന്നവൻ നിക്കർ ഇട്ടിരുന്നു .പക്ഷെ മുണ്ട് തിരിച്ചു പിടിക്കാനുള്ള ശ്രമത്തിനിടയിൽ പാവം നൂറ് വടത്തിന്റെ കാര്യം മറന്നുപോയി .പഴുത്ത മാങ്ങ ഞെട്ടറ്റു താഴെ വീഴുന്നപോലെ വായുവിൽ നിന്ന ഹനുമാൻ പടച്ചോനെ......................എന്നും വിളിച്ചോണ്ട് ദാ കിടക്കുന്നു ധരണിയിൽ .
                                                                                      നാടകം പൊളിഞ്ഞു .||||| ആളുകളുടെ ഇടയില നിന്നും നല്ല കൂവൽ .പക്ഷെ കഷ്ടപെട്ടു തട്ടികൂട്ടിയ നാടകം അങ്ങനെ കൈ വിട്ടു കളയാൻ പാടില്ലല്ലോ ."ഡയലോഗ് പറയടാ തെണ്ടീ" എന്നും പറഞ്ഞു വീണു കിടക്കുന്ന ഹനുമാന്റെ നേരെ എന്നെ തള്ളി വിട്ടിട്ട് തരുണ്‍ വളരെ ദയനീയം ആയി എന്നെ ഒന്നു നോക്കി.ഞാൻ വീണു കിടക്കുന്ന ,അല്ല ശ്രീരാമനെ സാഷ്ടാംഗം പ്രണമിച്ചു കിടക്കുന്ന ഹനുമാനെ പിടിച്ചു എഴുന്നേല്പിച്ച് ചോദിച്ചു
 " ഭക്ത വത്സലാ ,ഹനുമാനെ നീ എന്റെ പ്രിയ പത്നിയാം സീതയെ കണ്ടുവോ?"
ഹനുമാൻ : " ഞാനൊരു പൂ(ബീപ്)യെയും കണ്ടില്ല ,ആദ്യം ഞാൻ കയറു വലിച്ച പൊ(ബീപ്)മോനെ ഒന്ന് കാണട്ടെ .ഇവിടെ മനുഷ്യൻ കു(ബീപ്)കുത്തി വീണു കിടക്കുമ്പോഴാ അവന്റെ അമ്മേടെ സീത "

                                                   !!!!!ശുഭം !!!!!!
                                                                                  കഥ തുടരും.....................
കടപ്പാട്:
ബീപ്-പീ സീ ജോർജ്

നോട്ട് : ഇത് ഞാൻ എഴുതിയ ഒരു കഥയല്ല . പണ്ടെങ്ങോ കേട്ടുമറന്ന ഈ കഥ ഞാൻ എന്റെ കോളേജ് ജീവിതമായി കൂട്ടികലർത്തി ഇവിടെ ചേർക്കുകയാണ് . ഈ കഥ അതിന്റെ യഥാർത്ഥ രൂപത്തിൽ മുൻപ് വായിച്ചിട്ടുള്ളവർ സദയം ക്ഷമിക്കുക . അല്ലാത്തവർ .....................................